Mechanika działa elektromagnetycznego wykorzystuje siły elektromagnetyczne Lorentza, zamykając dwie równoległe prowadnice po wyładowaniu krótkiego i bardzo mocnego impulsu elektrycznego. Wstępne badania zakładały obowiązkową obecność przyspieszonej masy (amunicji), w której pocisk zamykający jest wyrzucany z prędkością naddźwiękową pod ciśnieniem plazmy utworzonej przez potężne wyładowanie łukowe.

Działo elektromagnetyczne zasilane czystą energią elektromagnetyczną bez użycia pocisku pozwala na natychmiastowe rozszczepienie niemal każdego celu w określonym zakresie masy. Uszkodzenia od takiej broni okazały się być tak wielkie, że wiele krajów przekazało do poprawy swoje zaawansowane technologie opancerzenia.

Przez długi czas główną wadą działa elektromagnetycznego były jego ogromne rozmiary, ale w 1952 r. Dział Konstrukcyjny Szpagin zaprezentował uproszczoną wersję czołgu – polimerowy indukcyjny EBR-2, który przeznaczony dla ciężkiej piechoty. Na szczęście baterie kombinezonu Nieczajewa mogą skutecznie zasilać EBR-2 przez uniwersalny port.